Σελίδες

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Το πτυχίο δεν είναι το παν και σίγουρα δεν είναι το μόνο κλειδί για την επιτυχία.

26/8/09

Η απατηλή όψη του πτυχίου


Της Εύης Σαλτού


Κάποια παιδιά χθες πέταξαν από τη χαρά τους.

Άλλα πάλι έχασαν για λίγο το όνειρο. Σίγουρα, πάντως, πολλοί θα ήταν οι νέοι που έμειναν με την απορία αν τελικά η είσοδος σε μία περιζήτητη σχολή θα τους εξασφαλίσει εκτός από τη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων και τα προς το ζην. Θα σπουδάσω Ιατρική, θα δουλέψω όμως ως γιατρός; Μπήκα στη Νομική Σχολή, θα μπω ποτέ όμως σε δικαστική αίθουσα; Κι αν ναι, θα μπορώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος;

Σαν χθες, πριν από περίπου 10 χρόνια, περιμέναμε όλοι οι απόφοιτοι στο προαύλιο του 4ου λυκείου. Προσπαθούσαμε να πάρουμε σειρά, αφού σπρώχναμε ο ένας τον άλλον για να φτάσουμε μία ανάσα από τον τοιχοκολλημένο πίνακα των αποτελεσμάτων. Βάζαμε το δάχτυλο πάνω στον κατάλογο με τα ονόματα των υποψηφίων για να σταματήσει πάνω στο ονοματεπώνυμο του καθενός. Χωρίς βέβαια να παραλείπουμε και την κλεφτή ματιά που ρίχναμε στις τελικές επιδόσεις των συμμαθητών μας.

Γέλια, αγκαλιές, δάκρυα χαράς, αλλά και λύπης. Τι να πεις άλλωστε σε ένα συνομήλικο παιδί που δεν κατάφερε να περάσει σε κάποια σχολή τη στιγμή που εσύ είχες πετύχει τον σκοπό σου; Θεωρούσα τότε για όσους καθήσουν στα φοιτητικά έδρανα ότι θα ανοίξουν διάπλατα οι επαγγελματικές πόρτες και μάλιστα στο αντικείμενό τους. Πόσο άδικο είχα... Το πτυχίο δεν είναι το παν και σίγουρα δεν είναι το μόνο κλειδί για την επιτυχία.

Φοιτητές τού τότε δεν μπόρεσαν να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά σχετική με τις σπουδές τους. Αντίθετα, ο συμμαθητής που πριν από 10 χρόνια έκλαιγε για την «αποτυχία» του, σήμερα είναι ένας καλός επαγγελματίας. Όσο διάστημα χρειαστήκαμε εμείς για να τελειώσουμε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, εκείνος δούλεψε, είδε τι ζητά η αγορά εργασίας και έκανε την κατάλληλη επαγγελματική επιλογή. Και το σημαντικότερο, είναι ευτυχισμένος με την πορεία των πραγμάτων...